تعریف
اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی یا نقص توجه-بیش‌فعالی (ADHD) یک اختلال رشدی عصبی است که با علائمی مانند نقص در توجه، بیش فعالی و تکانشگری مشخص می‌شود. این علائم می‌توانند در عملکرد تحصیلی، اجتماعی و خانوادگی کودک اختلال ایجاد کنند.
علائم
علائم ADHD معمولاً در دوران کودکی ظاهر می‌شود و می‌تواند تا بزرگسالی ادامه یابد. علائم ADHD به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:
- علائم نقص توجه:
- عدم تمرکز
- حواس پرتی
- مشکل در پیروی از دستورات
- گم کردن وسایل
- مشکل در به پایان رساندن کارها
- علائم بیش فعالی و تکانشگری:
- بی‌قراری
- دویدن و پریدن بیش از حد
- صحبت کردن بیش از حد
- قطع کردن صحبت دیگران
- عدم صبر و حوصله
- انجام کارهای بدون فکر
درمان
درمان ADHD معمولاً شامل ترکیبی از درمان، دارو و آموزش است.
- درمان: درمان می‌تواند به کودکان مبتلا به ADHD کمک کند تا مهارت‌های خود را در زمینه‌هایی مانند توجه، تمرکز و رفتار تنظیم کنند.
- دارو: دارو می‌تواند برای درمان علائم بیش فعالی و تکانشگری استفاده شود.
- آموزش: آموزش می‌تواند به والدین و معلمان کمک کند تا با کودکان مبتلا به ADHD بهتر رفتار کنند.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر نگران هستید که فرزندتان ممکن است ADHD داشته باشد، باید به پزشک مراجعه کنید. پزشک می‌تواند با انجام معاینه و آزمایش، ADHD را تشخیص دهد و درمان مناسب را تجویز کند.
پیشگیری
هیچ راه قطعی برای پیشگیری از ADHD وجود ندارد، اما اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای کاهش خطر ابتلا به آن انجام دهید:
- در دوران بارداری از مصرف سیگار و الکل خودداری کنید.
- به کودک خود یک رژیم غذایی سالم و متعادل بدهید.
- به کودک خود خواب کافی بدهید.
- با کودک خود به طور مثبت و سازنده رفتار کنید.